| De avonturen van Babi Rambutan |
kortweg (biggetje) Bu Bu
Geschreven door Donata van der Goorbergh
Conceptueel ontwerp en illustraties door Charles Stephan
Wat er voorafging ...
Nadat de omgeving en de hoofdspelers waren voorgesteld ( Proloog ) begon ons verhaal met deel 1 .
De Sprekende Rambutanboom, waarin Meis Melati onder de oude boom tot haar verbazing en verwarring plotseling door deze boom werd toegesproken. Hij kondigde haar de geboorte aan van een biggenzoon, zo bijzonder, dat hij haar enige kind zou zijn. Na een tijd van spannende verwachting liep Meis Melati instinctmatig naar de oude Rambutanboom, want de geboorte was op komst!
Deel 2 - Bu Bu's geboorte
Het leek of Meis Melati door een onzichtbare kracht geleid werd. Ze behoefde zich niet af te vragen wat te doen. Alles scheen als vanzelf te gaan ...
Op haar zijde lag ze tussen de afgevallen Rambutans en na korte tijd leek één van die stekelige roodbruine vruchten tot leven te zijn gekomen! Hij kroop piepend om Meis Melati's achterpootjes heen en werd pas stil toen hij zijn moeders eerste melk proefde. Voorzichtig probeerde het zeugje haar enig geboren big te bekijken en zag hoezeer hij geleek op haar lievelingsfruit. Ze noemde hem daarom Babi Rambutan, kortweg Bu Bu ...
Maar de nieuwgeborene had nog veel meer eigenschappen die hem onderscheidden van gewone biggenkinderen. Allereerst was er zijn raadselachtige gelijkenis met de stekelige Rambutan- vrucht en evenals bij de geboorte van egeltjes kwamen zijn stekeltjes pas n de geboorte overeind. Verder bezat Bu Bu een gevoelig en fijnzinnig karakter dat zich pas liet kennen na het doorzien van zijn doornige pantser. Natuurlijk wist zijn moeder Meis Melati als geen ander de sleutel tot de zachte en wijze binnenkant van Babi Rambutan te vinden. Het had er in ieder geval alle schijn van dat er voor Bu Bu een belangrijke taak was weggelegd.
Tijdens de geboorte en Bu Bu's eerste stapjes sprak de oude Rambutanboom geen woord en ook later zou er van hem niet veel meer gehoord worden dan het ruizen en ritselen van zijn eerbiedwaardige bladerenkroon en het ploffende geluid van zijn neervallende vruchten. Alleen in heel bijzondere situaties zou hij nog spreken ...
Bu Bu toonde al direct een bewustzijn en inzicht, niet geheel passend bij zijn wezen en leeftijd.
Daartegenover stond zijn kwetsbaarheid die hem zich vaak deed terugtrekken onder de hoede van zijn moeder of tussen de afgevallen Rambutans die bijna als broertjes en zusjes om hem heen lagen. Vele bosbewoners schrokken erg van Bu Bu's bizarre verschijning. Dat gold zelfs (of juist vooral) voor zijn eigen soortgenootjes! Zijn ongewone uiterlijk boezemde bij vele mede bosbewoners angst in, en zij dreven hierom vaak de spot met hem.
Nu kwam dit één van de oudste en wijze bosbewoners, de Oude Tokèh, een soort van gekko (hagedis) ter ore. De Oude Tokèh wist dat Bu Bu veel verdriet had van de vaak afwijzende reacties van zijn medebewoners door zijn ongewone uiterlijk. Hij besloot Bu Bu een cadeau te geven, iets wat hem zijn leven lang zou vergezellen, hem troost kon bieden en hem zeer dierbaar zou zijn: een bamboefluit, maar geen gewone ...!
wordt vervolgd ...
Babi Rambutan, biggetje Bu Bu vanaf mei - juni 2001 te
volgen in 't Knorrende Stopcontact en digitaal via
DierenNieuws - Dierenverhalen.
Copyright © Stichting 't Gorke